Met een gezelschap van meer dan 60 mensen begonnen we aan wederom een leuke activiteit georganiseerd door de activiteiten commissie van onze VGSE.

 

In Lemiers werden we ontvangen door dhr Peter Bodelier, een kwieke heer in de leeftijd van 90 jaar. Hij zag de St Catharinakapel veranderen van een parochiekerk in oa. een oefenruimte van de mandoline vereniging, tot een clublokaal voor Jong Nederland.

Sinds 1987 verzorgt hij rondleidingen in het monumentale pand. Hier vind je meer informatie over de kapel.
In 1976 bezoekt de kunstenaar Hans Truijen voor het eerst de kapel waar hem als eerste het tongewelf opvalt. Hij besluit om het scheppingsverhaal op zijn eigen authentieke manier te gaan schilderen.
Dhr Bodelier weet je op een boeiende manier uit te leggen wat je ziet en voor mij was dat ook wel nodig want een eerste indruk van het werk was (voor mij ) op zijn minst verwarrend te noemen.. Hier vind je meer informatie over het kunstwerk.

Het bezoek aan de kapel was opgedeeld in twee groepen, maar de wachttijd werd aangenaam ingevuld door een proeverij van de heerlijke wijn van wijngaard Stokhemmer Wingerd van Wim Gloerich.
Daarna verzamelden we in Kasteel Bloemendal, nu een prachtig hotel van de familie van der Valk.
 

Hier ontmoetten we onze gids voor de stad Vaals, we kenden haar al van de rondleiding door Aken, mevrouw Riet Vermeeren.
Na haar welkoms-woorden en de uitleg over de bouw en de geschiedenis van Kasteel Bloemendaal maakte zij een “ familieportret” van de groep.

Riet vertelde dat huis Bloemendal in Vaals een grote rol gespeeld heeft. Ten tijde van het beroemde internaat werden er hotels gebouwd in de omgeving, waar de bezoekers van de vaak prominente internaatbewoners konden logeren, er werden zelfs trambanen aangelegd die doorliepen tot in Aken. Hier lees je meer over de geschiedenis van het huis.
Ze vertelde verder over de familie Von Clermont, de rijke lakenfabrikant, die niet alleen Huis Bloemendal bouwde, maar ook een groot rijk huis midden in het dorp. Hij woonde daar met vrouw en 16 kinderen en de lakenhallen waren ook dichtbij het huis. Hij was goed voor zijn personeel, gaf hen de gelegenheid om te rusten tussendoor. Hij moest wel want het verwerken van de wol met oa urine was geen sinecure.

Vaals heeft een aantal prachtige kerken, die soms zelfs van religie veranderden, soms zelfs in een en hetzelfde gebouw. Men richtte per dienst de kerk in naar de godsdienst van dat moment. Totdat er een tweede schip aan de toren werd gebouwd, toen had ieder geloof zijn eigen plek.

Vaals ligt aan de grens met Duitsland, je kunt bijna zeggen in de grens want soms lag meneer onder het Duitse dons en mevrouw in hetzelfde bed onder de Nederlandse wol…

De enkele keren dat ik in Vaals was reed ik er doorheen. Vandaag was ik compleet verrast door de prachtige straten, gebouwen en de verhalen. Ik kan de uitleg niet helemaal na vertellen en zeker niet op de humoristische en geschiedkundig goed onderbouwde manier van mevrouw Riet. Daarom hier onder een aantal foto’s en een link naar de geschiedenis van Vaals.
 

Een van de spreuken die Von Clermont gebruikte, meestal als boodschap voor concurrenten.
Vertaald:
     niets is moeilijk voor hen die willen   
 

De bron van de Jau zei onze gids… en we hoorden met plezier dat dat in het Völsj was, want op het plakaat stond toch echt dat het om de Gau ging…
 

De dag werd afgesloten met een etentje in een van de vele eetzaken die Vaals heeft. Men verwachtte ons al met gedekte tafels,  voldoende personeel en lekker eten waar we konden napraten over alles dat we deze dag hebben beleefd.

 Met dank aan de organisatie.