Broeder Leo maande ons tot spoed door in zijn handen te klappen en we volgden hem als schuldbewuste schoolkinderen naar de bovenkerk.

Daarmee begon een middag vol wetenswaardigheden, niet alleen over het klooster Abdij Sint Benedictusberg, maar ook over het leven van Leo de dertiende zoals hij werd genoemd in het Maastrichtse gezin waarin hij het dertiende kind was dat er geboren werd. Leo de dertiende was ook een vroegere paus en met die naam speling koketteerde deze vrome Bourgondiër op een ondeugende speelse wijze.

We leerden heel veel over de architectuur van voornamelijk de sobere bijbouw bij het oorspronkelijke oude klooster. Hij nam ons mee op een tocht langs metingen, architectonische begrippen en vooral waarom men wars was van enige ( in hun ogen overbodige ) opsmuk.

Leo was op zijn achttiende geroepen door de Heer en melde zich aan bij het klooster. Hij had een technische achtergrond en wist al vrij gauw waar zijn lot lag. Hij groeide uit tot niet alleen een grote technicus, maar ook tot een vermaard kunstenaar. Zijn kracht lag in het bewerken van steen als steenhouwer, maar ook als sculpturist in was en brons.

Zijn dagen in het klooster begonnen om 04.15 uur wanneer hij alles klaar ging zetten voor het ontbijt voor hem en zijn 13 mede monniken. Hij liep daarna langs alle deuren en riep na het aankloppen een vers waarop hij dan een antwoord verwachtte. Kwam dat antwoord niet dan was er iets mis en soms vond hij dan de dood achter de betreffende kamerdeur.                                                                                            

De dood was in de ogen van de kloosterlingen een simpel feit, het hoorde bij het leven en werd soms met humor beleefd. Zo wilde broeder Wim op zijn grafsteen de volgende tekst: Hier ligt Willem..en aan de andere kant van de steen wilde hij dan graag lezen: Niemand Wil-lem...

De dag reeg zich vervolgens aaneen in arbeid, maar vooral in de acht gebeds/zangsessies in de kapel.

De middag was doorspekt met dit soort humor en met zijn persoonlijke anekdotes zoals de non die op zijn aandringen ook een klokkentouw ging bedienen en als een ballon de lucht inging via dat touw. Of van de bisschopsstaf die verkeerd-om in de handen van de bisschop gedrukt werd waarna deze hem heel voorzichtig en onopvallend de goede richting op draaide. ( de richting van de krul geeft aan of de bisschop zegging schap heeft in het gebied waarin hij zich bevindt).

Broeder Leo is inmiddels 64 jaar oud en al 46 jaar in het klooster, alle aardse goederen heeft hij opgegeven, hij leeft en werkt in een ons-klooster-geloofswereld waarin hij zichtbaar zijn plek en zijn tevredenheid gevonden heeft. Het was een aangename leerzame middag.

Na al die uren van informatie was het tijd voor de innerlijke mens.

In eetcafé Aan Gėn Kirk konden we genieten van een lekker drankje, zelfgemaakte soep en een lekkere warme maaltijd.

Het was een heerlijke middag.